Vangrail voelt zicht thuis op Oerrock

Vangrail staat vrijdagavond alweer voor de vijfde maal op Oerrock. De band kijkt er verlangend naar uit. Optreden op het Ureterper festival  staat voor Vangrail gelijk aan thuiskomen. ‘Je fernimme dat elts  it nei it sin hat op Oerrock. Der stappe gjin minsken mei poeha rûn.’ 

Vangrail draait al een hele tijd mee. Het ontstaan van de band dateert van begin deze eeuw. Zanger Raynaud Ritsma wordt geconfronteerd met de plotse dood van de moeder van zijn beste vriend. Niet veel later komt één van zijn maten om bij een auto-ongeluk. De droevige gebeurtenissen zetten de jonge Kornhornster aan het denken. Wat te doen met de wetenschap dat de dag van morgen onzeker is.

‘Ik besefte dat it libben sa foarby wêze koe.’ Raynaud spreekt erover met familie en vrienden. Die hebben goede raad. ‘Folgje dyn dream seiden se, en dat wie de musyk.’ Hij zoekt gelijkgestemden en voilà: Vangrail is geboren. De naam is veelzeggend, de band laat zich moeilijk in het gareel houden of in een hokje plaatsen. ‘Wy spylje musyk foar minsken van sechtjin oant sechtich.’

Een volle agenda is geen uitzondering meer. De band heeft hard gewerkt voor het succes, vertelt de frontman. ‘It is ús net oanwaaien kaam. Yn it begjin dienen wy alles sels: opboue, ôfbrekke, kabels lizze. No hawwe wy ús eigen crew, wy witte presys wat sy dogge en dat it bealgjen is. Wy binne ûnderoan de ljedder begûn, dêrtroch wurdearje wy no folle mear wat wy berikt ha.’ 

Zoals begin 2020 tijdens een Queen show in Thialf in Heerenveen, voor vijfduizend mensen die uit hun plaat gaan. De zanger raakt, in het besef hoe bevoorrecht hij is, tot tranen toe geroerd. ‘It is prachtich om te sjen hoe’t de minsken genietsje fan ús musyk en foar de band is it geweldich dat wy mei ús passy ek noch jild fertsjinje. Dat hiene wy tweintich jier ferlyn nea tocht.’ 

 Foo Fighters, Metallica, Ghost, Coldplay, Jackson Brown, U2, Tim Christensen, Eagles, The Killers, Police, Gun’s Roses, het is zo maar een greep uit de muzikale helden van de muzikanten van Vangrail. ‘Wy binne in dynamyske band, spylje yn op de reaksjes fan it publyk en wolle ynnovatyf wêze. Eltse kear mar it selde deuntsje ferfeelt ek,’ vertelt Raynaud.

Eén van de laatste innovaties is de integratie van een videowall in de show. Een volgens de zanger unieke aanpak. Tijdens de show worden beelden getoond van de bands en artiesten waarvan Vangrail nummers covert.  ‘As wy Adele spylje, sjogge de minsken bylden van har. Dat jout in ekstra diminsje.’ Collega-muzikanten, maar ook technici reageren enthousiast. ‘It slacht oan.’ 

Vangrail speelt al zo’n tien jaar in dezelfde setting en is daardoor letterlijk en figuurlijk een ingespeeld geheel. De onderlinge band is volgens de frontman sterk. ‘Wy doarre inoar de wierheid te sizzen, dat is wichtich. Ik bin in ympulsive jongen, wol alle ballen yn de loft hâlde. Dat kin fansels net, dan is it goed dat der minsken binnne dy’t op ‘e rem traapje. Uteinlik kinne je mar ien ding tagelyk goed dwaan.’

Het artiestenbestaan heeft een imago van seks, drugs en rock and roll, maar daar is bij Vangrail geen sprake van. Optreden is hard werken, vraagt discipline. Voor en tijdens optredens wordt er geen alcohol gedronken. ‘Wêrom soene je, minsken dy’t op kantoar wurkje drinke ek net. En as wy op freed yn Frankfurt spylje en de oare deis yn Zwolle optrede moatte, kinst net yn it feest, want dan binne je brak.’  

Gewoon blijven, dat is waar Vangrail voor staat. Repeteren doet de band nog altijd bij de ouders van de zanger thuis in Kornhorn. In het oude schuurtje van heit en mem Ritsma. ‘Myn heit en mem binne al yn ‘e santich, mar hja fine it noch harstikke moai dat wy komme om te spyljen. Dat fine wy sels ek, it is gesellich en wy ha altyd in soad wille.’

De bandleden van Vangrail kijken uit naar het optreden op Oerrock. ‘De sfear op Oerrock is geweldich. De minsken fermeitsje harren. Dat binne ek de minsken wêr’t wy it foar dogge, jong of âld, dik of tin, wyt of swart, wy binne der foar eltsenien en dat kin op Oerrock. Wy fiele ús yn Oerterp as in fisk yn it wetter.’